Speldenkussen en naaldenmapje

Ik ben nogal gehecht aan dingen die ik zelf maak. Dit naaldenmapje en speldenkussen maakte in ongeveer 30 jaar geleden, oei wat voel ik mij ineens oud :)

*

En terwijl ik aan het nieuwe setje begon dacht ik als het oude setje eens oren en ogen had. Dan vertelde ze hoe ik zwoegde op het eindeloze doorslaan, de asymetrische ruit en naden die recht gestikt moesten worden op naailes. Dan vertelde ze over de buit lappen die ik samen met mijn schoolvriendin tijdens de gespijbelde ochtend op de stoffenmarkt vernaaide tot madonnalook kleren. Dan vertelde ze hoe ik stampvoetend een mislukte creatie in de hoek smeet. Hoe ik naaide tot de klok 2 uur in de ochtend sloeg in het oude keukentje naast ons huis van mijn oma, die er niet meer was en ik de muizen om mij heen hoorde ritselen. Ze hebben mijn tranen gezien en angst gevoeld als ik in de verte mijn vader hoorde als hij in een psychose was. En zagen ze de handdoeken waar ik Senol-hartje-Jolanda op borduurde. Ze hebben op mijn bolle buik gelegen en zagen de borduursteken die ik maakte voor de schilderijtjes voor onze zonen. Ze zagen hoe ik de sleep van mijn trouwjurk tot een schattig doopjurkje maakte, waar is mijn geloof gebleven? Ze zagen de lakentjes, de zoete pakjes en stoere ribstoffen, de knalkleuren en zachte fleece allemaal voorbij komen. Ze zagen de eerste knikkerzakken die ik op het bankje voor het huis verkocht en zo het begin van Door Jolanda meemaakte. Ik ben benieuwd wat onderstaande setje mij over 30 jaar gaat vertellen. 

Ik koos voor dit patroontje wat ik ergens op een Duitse site tegenkwam. De vogeltjes staan voor mijn vier mannen in huis, en met een bloemetje maak je mij altijd blij, daarbij hartjes voor alles wat ik met liefde doe. Dit alles gevat in een klaver vier vol geluk.

 Een genot om naar te kijken al die mooie naalden netjes op een rij. Ik werk het liefste met het de allerfijnste naaldjes die na een tijdje een beetje krom naar de vinger gaan staan.