Kerstverhaal

Zaterdag 13 december ruim twee weken voor kerst was het, mooi op tijd om het huis in kerstsfeer te brengen. Niet op het laatste nippertje zoals zo vaak omdat ze een lekker volle agenda heeft met fijne werkzaamheden.  En in haar hoofd had ze al bedacht wat er gemaakt zou worden; een mooie groene kerstkrans op de deur met eucalyptus, de oude weckpotten van de kringloop met mos onderin, kaars erop lintje met paddenstoelen met wat groen en wit op een schaal erbij op de eettafel en op de salontafel een blad vol met dennenappels in strakke potjes ook van de kringloop, de nieuwe kandelaars die ze onlangs kocht, wat mos op een schaaltje en paddadada de finishing touche: een wit figuurtje bij voorkeur een hertje met rood neusje wat ze op Pinterest had gespot.

De dinsdag ervoor kocht ze alle benodigdheden in die ze zoals ze is netjes op een briefje had geschreven. Ze liep bij de A.ction die vreselijk goedkope winkel waar ze eigenlijk een haat-liefde verhouding mee heeft, op zoek naar een hertje. Maar helaas nergens te bekennen, gelukkig liep ze een dorpsgenote tegen het lijf die ook leuke ideeën voor kerst had. Al kletsend vertelde ik waar ik naar op zoek was en zo kwamen we op het idee om een speelgoedbeestje wit te spuiten. Ze vertelde enthousiast hoe makkelijk dit gaat met een spuitbus primer met een mooi mat resultaat. De spuitbus werd gekocht, thuis dook ze gelijk achter de schuine kant en was dolgelukkig toen ze  in een bak speelgoed een beertje ontdekte. Het hertje was al vergeten, wat zou dat leuk staan: een wit beertje met een rood neusje.

Terug naar zaterdag 13 december de dag die ze lekker relaxed kon besteden aan kerst decoraties maken. Voor ze aan het groen begon eerst maar eens de eerste laag primer op het beertje spuiten. In het gras in de speeltuin tegenover haar huis legde ze een handdoek. Ja zoals gezegd altijd goed voorbereid is ze, geen nevel in de schuur, huis of strakke tegels achter het huis. De bus even goed schudden en daar ging de eerste laag. Hmmm het droop wel en beetje. Ach er kan zo een extra laag overheen dacht ze en dan dekt het vast mooi. Op de bus stond: droogt in 10 minuten, dus 10 minuten later trippelde ze weer de voordeur uit, naar het gras in de speeltuin nogmaals een laag die bleef druipen. Een beetje geïrriteerd trippelde ze terug in het voorbijgaan vraagt haar man wat ze aan het doen is, ze verteld in vogelvlucht hoe het met het wit maken van het  beertje gaat. Waarop ze een kort antwoord krijgt: heb je het beertje wel eerst ontvet? Och ja, natuurlijk dat is het!

Maar daar is het nu te laat voor denkt ze in zichzelf, weet je wat ze spuit gewoon zo vaak dan moet het toch goed komen? Helaas in de middag een halve spuitbus later nog geen mooi egaal wit beertje. Ineens een geweldig idee: ze zal het beertje aflakken met nagellak. Hup naar de winkel, eerst maar eens zoeken naar de nagellak. Want nagellak dat is iets wat ze nooit gebruikt, haar nagels zijn iets minder goed gelukt en om daar nu de nadruk op te leggen ;-) Kijk daar ziet ze nagellak, mooi helder wit en terwijl ze daar staat hoort ze pats! Ze kijkt om zich heen en dan omlaag, mijn god! Een flesje zwarte nagellak is spontaan uit het rek geduveld op de stenen vloer volledig uit elkaar gespat, precies naast haar rechter been. Jeeee haar suède laarsjes en broek zijn besmeurd met een dikke druppels zwarte nagellak. Ze loopt naar de kassa en legt uit wat er gebeurt is en laat haar besmeurde schoen en broek zien. De anders zo aardige kassière zegt: tja even Google-en.  Hmm wat zegt de kassière nu en ze vraagt dit en krijgt nogmaals hetzelfde antwoord. Ze zegt potjandorrie ik ben hier niet blij mee hoor! Maar denkt $^%&%^&*^*())_ hallo wat is dit nu! Een jonger meisje word op de besmeurde vloer afgestuurd en deze is wat behulpzamer en zegt nog: als het er niet uit gaat kom je terug en sturen we een mail naar het hoofdfiliaal. 

Met een noodgang fiets ze naar huis, de pc staat aan en ze duikt onmiddellijk op Google, na heel veel tips over het verwijderen van nagellak komt ouderwetse Aceton als gouden tip naar voren. Dat heeft ze niet in huis, want als je geen nagellak gebruikt hoef je het er ook niet af te halen, nietwaar? Ze kijkt op de klok en schrikt, al vier uur geweest, een zoon die over een uur  graag eten wil na een dag zaterdagwerk, de vloer die een zooitje is na al dat kerstgroen én ze zouden s ’avonds ook nog uit gaan met vrienden. Zucht! De jas was nog aan en ze springt wederom op de fiets naar dezelfde winkel en loopt naar het nagellak schap waar geen Aceton te vinden is. Ze vraagt aan het jonge meisje die overigens de vloer helemaal schoon heeft gekregen met Aceton waar dit staat en ze grijpt twee flesjes mee. Want dan heeft ze in ieder geval voldoende. Hard fiets ze naar huis trekt de schuurdeur open en legt iets te hard het zakje met twee flesjes aceton neer, ooo shit een flesjes is kapot een alle aceton ligt in een grote kring op de tegels. Dat zal wel verdampen hoopt ze en zegt niets tegen haar man. Thuis begint ze te deppen, te wrijven, met de suède borstel te boenen met matig resultaat. Tussendoor zet ze het eten op, zuigt de vloer én lakt ze het beertje WIT!!

Moraal van dit verhaal? Ik weet het niet, ik geniet van mijn ijsbeertje en lach achteraf om mijn belachelijke gedrevenheid om hem wit te krijgen.

Mijn man die van het verfwerk hier thuis is weet het moraal overigens wel, gewoon luisteren naar je man “eerst ontvetten, zei ik toch?”

Fijne feestdagen!